Zazwyczaj nie trzeba pytać, kto jest aktualnym mistrzem świata w piłce nożnej. Informacja tego typu niesie się sama i na długo pozostaje w świadomości fanów. Ci najbardziej zagorzali wiedzą też, jak wyglądała historia tego trofeum, w których rękach znajdowało się ono wcześniej. Ciekawym przykładem takiej historii są Francuzi. Dlatego przeanalizowaliśmy skład drużyny Francji i przyjrzeliśmy się ich rozwojowi. Sprawdź, jakie wnioski płyną z tej pracy.
15 lipca 2018 po raz drugi w swojej historii. Francja zdobyła Puchar Mistrzostw Świata. W 1998 roku zwycięzcy mieli w składzie takie nazwiska jak Zidane, Djorkaeff, Thuram czy Deschamps. Wszyscy byli już wtedy doświadczonymi zawodnikami występującymi w najlepszych klubach zagranicznych, wówczas głównie włoskiej Serie A. 20 lat później bohaterami są Mbappe, Griezmann, Dembele, Pogba, Pavard oraz Umtiti, czyli piłkarze, którzy osiągnęli najwyższy poziom w bardzo młodym wieku. Mają więc jeszcze dużo czasu, by nie tylko powtórzyć ten sukces, ale i osiągnąć znacznie więcej.
Reforma francuskiego szkolenia po Euro 2012
Gdy Zidane czy Djorkaeff, czyli piłkarze, którzy triumfowali w końcówce XX wieku, zakończyli kariery sportowe i odeszli ze składu drużyny Francji, w zespole nastąpiła widoczna zmiana. Pojawiło się bardzo utalentowane pokolenie. Wśród nich warto wymienić takie nazwiska jak: Benzema, Nasri, Ben Arfa i Menez. To oni wygrali razem Mistrzostwa Europy do lat 17 i wydawało się, że wkrótce powtórzą ten sukces w piłce seniorskiej.
W pamięci został jednak jedynie skandal w RPA w 2010 roku oraz słaba gra na EURO 2012 w Polsce oraz Ukrainie, gdzie doszedł jeszcze konflikt z lokalnymi dziennikarzami. Wyniki były znacznie poniżej oczekiwań na poziomie sportowym, ale i na poziomie pozasportowym. To zmusiło francuską Federację Piłki Nożnej (FFF) do przeprowadzenia głębokiej analizy, która zaprowadziła do wielu wniosków. Jeden z nich głosił, że francuski piłkarz, mimo posiadania dużych umiejętności indywidualne, nie potrafi funkcjonować zespołowo (na boisku i poza nim).
Jak zostać Mistrzem Świata w piłce nożnej, czyli rozwój indywidulanych umiejętności dzięki grze ulicznej
Dzisiejszy skład reprezentacji Francji widocznie wyróżnia się różnorodnymi umiejętnościami technicznymi. Dziennik Ouest France zainteresował się tym tematem. W swoich materiałach podkreśla, że większość zawodników wychowała się na obrzeżach wielkich miast, gdzie znajdują się profesjonalne kluby. Tam dzieci już w młodym wieku grają w piłkę kilka godzin dziennie, uczestnicząc w tak zwanym street football. Często pierwsze doświadczenie z piłką jest właśnie pod blokiem, a dopiero później w klubie.
Dembele, zapytany w filmie dokumentalnym „Ousmane” o to, gdzie nabył swoje umiejętności, (obecnie FC Barcelona) odpowiedział, że grał jako dziecko z kolegami „codziennie, od 13:00 do 20:00”.
W tym miejscu warto zwrócić uwagę na istotę takiej aktywności za młodu. Jeśli dziecko – choćby dla zabawy – gra w piłkę przed domem, to może my to dać sporą przewagę, gdy zapisze się je na zajęcia zorganizowane w ramach klubu. Trener prowadzący zajęcia nie zaczyna wtedy pracy od podstaw, ponieważ dziecko:
· jest już obyte z piłką i jej kontaktem z ciałem,
· posiada niezłą kontrolę na piłką dzięki grze ulicznej,
· rozumie, że piłka nożna to sport zespołowy,
· wie już, że gra w nogę sprawia mu przyjemność.
Szkolenie trenerów przyszłych mistrzów świata
Federacja Francuska uznaje u siebie licencje trenerskie UEFA B, A i Pro. Natomiast od lat prowadzi własny system szkolenia trenerów. Po reformie z 2012 roku FFF wprowadziła nowe kursy trenerskie:
· CFF1 – dotyczy szkolenia w kategoriach od U7 do U11,
· CFF2 – dotyczy szkolenia w kategoriach od U13 do U15,
· CFF3 – dotyczy szkolenia w kategoriach od U17 do amatorskiej piłki seniorskiej,
· CFF4 – dotyczy szkolenia w zakresie funkcjonowania klubu od strony administracyjnej i sportowej.
Każda osoba od 16. roku życia, która jest zarejestrowana w bazie danych FFF, może zapisać się na te kursy. Po każdym z nich jest zaliczenie, które składa się z trzech części:
1. Praktyka przez 15 minut i omówienie prowadzonego ćwiczenia z egzaminatorem przez 15 minut. Egzaminator przyjeżdża do klubu, gdzie trener odbywa praktykę. Kandydat dostaje pocztą temat ćwiczenia do przygotowania;
2. Raport na temat prowadzonych treningów (przynajmniej 5) w klubie, w którym odbyła się praktyka;
3. Egzamin ustny: 15 min o raporcie. 15 min pytań od komisji.
Jeśli trener chce osiągnąć w przyszłości odpowiednik licencji UEFA B, musi obowiązkowo zaliczyć wszystkie kursy wymienione wyżej, czyli po prostu zdać 4 egzaminy.
Jako trener pracujący z dziećmi (U7) zapisałem się kilka lat temu na kurs CFF1. Szkolenie trwało 8 godzin dziennie przez 4 dni. W pierwszym dniu każdy uczestnik dostaje książkę ćwiczeń, która jest jednakowa dla wszystkich – niezależnie od miejsca robienia kursu. Oznacza to, że bez względu na region, wszyscy uczą się tej samej teorii i nabywają te samą wiedzę.
Nauka przez grę jako metoda wytrenowania przyszłych mistrzów świata w sporcie
FFF wprowadziła w 2012 roku nowy plan szkolenia dla wszystkich klubów amatorskich, którego celem jest „apprendre le jeu par le jeu”, czyli „uczyć się gry poprzez grę”
Trening zaczyna się od gry zadaniowej (drużyny w równowadze liczebnej lub z przewagą jednego zawodnika). Zależnie od celu treningu fragment z tej gry jest następnie ćwiczony w formie sytuacji meczowej, czyli w obecności jednego przeciwnika. Następnie ta sama sytuacja jest powtarzana w formie ścisłej (bez przeciwnika). Trening kończy się ponownie grą.
Celem FFF jest od małego rozwijanie w piłkarzach rozumienia gry. Dodatkowo dzięki takiemu układowi treningu, młody zawodnik regularnie znajduje się w sytuacji, w której jego decyzje (z piłką lub bez) mają wpływ na działania drużyny (odpowiedzialność). A tak buduje się też pewność siebie młodego zawodnika i potencjalnie przyszłego członka składu reprezentacji Francji.
Przeczytaj także: Jak budować pewność siebie u dzieci? 4 sposoby do pracy z młodym piłkarzem
Zachowanie trenera podczas treningów
Podczas kursu CFF1 trenerzy uczą się również, jak zachować się podczas treningu. Zależnie od części treningu feedback trenera będzie przykazany inaczej, częstotliwość jego interwencji również będzie się różniła.
Podział wygląda tu następująco:
· Gra zadaniowa: trener nie przerywa gry, obserwuje, chwali dobre zagrania/dobre decyzje/próby, zadaje pytania po zakończeniu gry;
· Sytuacja meczowa: trener przerywa, żeby zadawać pytania, poprawia, tłumaczy;
· Ćwiczenie w formie analitycznej (ścisłej):trener pokazuje, tłumaczy, cały czas poprawia błędy;
· Gra końcowa: trener nie przerywa gry, obserwuje, zachęca do przejęcia inicjatywy, przekazuje feedback na temat całego treningu po zakończeniu gry.
Jak zostać mistrzem świata w piłce nożnej, czyli tajemnice sukcesu reprezentacji Francji
Francja od kilkunastu lat słynie ze szkolenia na wysokim poziomie. Piłka nożna jest najpopularniejszym sportem w kraju, a dzieci często oraz chętnie uprawiają ten sport rekreacyjnie na osiedlowych boiskach. Już tam, pod blokiem, powstaje niezła rywalizacja. Każdy chce zabłysnąć i być najlepszym, co również kształtuje charakter zawodników od najmłodszych lat. Ci chłopcy trafiają później do lokalnych klubów, które poza aspektami sportowymi pracują również nad rozwojem wychowawczym młodych adeptów.
Federacja Francuska pomaga dodatkowo w szkoleniu trenerów, a kluby amatorskie mogą często liczyć na wsparcie profesjonalistów znajdujących się w ich okolicach, np. dzięki szkoleniom dla trenerów, turniejom czy umowom partnerski,. Profesjonalne kluby mają za cel przygotować młodych zawodników do gry na poziomie Ligue 1 lub Ligue 2. Skauci obserwują zawodników od najmłodszych kategorii wiekowych. Kluby amatorskie chętnie współpracują i oddają zawodników do profesjonalnych akademii – w ten sposób zostaje doceniona ich praca. W związku z tym przyciągają do siebie jeszcze więcej perspektywicznych chłopców, ponieważ współpraca z profesjonalnym klubem świadczy też o jakość szkolenia, co naturalnie jest podstawą dla rodzica przy wyborze pierwszego klubu dla swojej pociechy.
Przeczytaj także: Jak wspierać dzieci w sporcie? 8 wskazówek dla rodziców
